از آنجائیکه شایعترین نوع عفونت ناشی از این ویروس عفونت آنوژنیتال است بنابراین انتقال ان هم از ناحیه آنوژنیتال صورت می گیرد ، اما می تواند از نقاط دیگری نظیر حلق و دهان هم منتقل شود. 

اساساً انتقال ژنیتال ، همراه با مقاربت و یا تماس های نزدیک بدون مقاربت صورت می گیرد و تماس ترشحات دو نفر برای انتقال ویروس کافی است.

 مانند تماس دهانی - ژنیتال ، ژنیتال - ژنیتال غیر مقاربتی  صورت می گیرد. 

بنابراین مقاربت برای انتقال عفونت ضروری نیست.

انتقال این ویروس  بین شرکاء جنسی بسیار شایع است و تقریباً 100% است ، هرچند که در این نوع انتقال ، انتقال از زنان به مردان شایع تر از انتقال از مردان به زنان می باشد (برخلاف سایر عفونت های منتقله از طریق تماس جنسی).

مهم آن است که بدانیم که مخزن  و یا وکتور این ویروس در جامعه مردان هستند و معمولاً اصلاً علامتی ندارند (ویروس در ناحیه پوست این بیماران بخصوص در ناحیه پوست بیضه و بدنه آلت تناسلی بصورت فلور نرمال زندگی می کند).

 ثابت ترین عامل پیشگویی کننده عامل انتقال ، میزان فعالیت جنسی یک فرد ، بخصوص تعداد شرکاء جنسی یک فرد است و هرچه بیشتر امکان انتقال هم بیشتر می شود (4 تا به بالا).

 استفاده از کاندوم ریسک انتقال HPV را (تا 70%) کاهش می دهد، ولی از آنجائیکه نمی تواند بطور کامل پوست یا مخاط منطقه آلوده را پوشش دهد امکان انتقال را به صفر نمی رساند.

مسیرهای انتقال دیگری هم وجود دارد ولی شیوع بسیار پایین (ولی با ارزش) ...

https://www.instagram.com/p/CVbTdH0AUtR/