Blood Suger 2 hours after Food (lunch or dinner)

نام اختصاری: BS 2hr

سایر نام ها: گلوکز 2 ساعته ، قند دو ساعته

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم 2 ساعت بعد از غذا

حجم نمونه مورد نیاز: ml  0.5

شرایط نمونه گیری: معمولاً قبل از صرف غذا، قند خون ناشتا اندازه گیری می شود. این مقدار را به عنوان سطح پایه گلوکز در نظر می گیرند. برای انجام آزمایش 12 ساعت قبل از آزمایش ناشتایی لازم است.

ملاحظات نمونه گیری:

1.   قبل از Bs 2hr باید قند خون ناشتا به عنوان قند خون پایه اندازه گیری شود.

2.       غذای مورد استفاده در آزمایش باید سبک و حداقل حاوی gr 75 کربوهیدرات باشد.

3.       بیمار طی این  2 ساعت باید استراحت نماید زیرا ورزش باعث افزایش سطح گلوکز می شود.

موارد عدم پذیرش نمونه:

1-    استعمال سیگار در طی انجام آزمایش

2-    استفراغ تمام یا بخشی از غذا در طی آزمایش

شرایط نگهداری:

پس از نمونه گیری طی 30 دقیقه نمونه خون سانترفیوز  شده، و در C^◦4 به مدت 7 روز و در C^◦20 -به مدت 30 روز پایدار است.

کاربردهای بالینی:

1-    افرادی که عوارض نفروپاتی، دتینوپاتی و نورپاتی دیابت را علی رغم قند خون عادی نشان می دهند.

2-    بررسی گلیکوزوری در غیاب گلیکوزمی

3-    افرادی که سابقه خانوادگی عدم تحمل کربوهیدرات و آترواسکلروز (تصلب شرایین) دارند.

4-    افرادی با تری گلیسیرید، کلسترول و اسید اوریک بالا

روش مرجع و روش ارجع همانند تست BS می باشد.

مقادیر طبیعی:

0 تا 50 سال : mg/dl 140 >

50 تا 60 سال : mg/dl 150 >

60 سال به بالا : mg/dl 160 >

تفسیر: 

 نتایج بیشتر از 140 و کمتر از mg/dl 200 مشکوک است و لازم است آزمون تحمل گلوکز جهت تاًیید تشخیص انجام پذیرد. اگر مقدار قند دو ساعته بیشتر از mg/dl 200 باشد، تشخیص دیابت تاًیید می گردد. آزمون تحمل گلوکز  و هموگلوبین گلیکوزیله  (HbA1_C) به منظور تأیید تشخیص و ارزیابی بهتر بیمار می توان انجام داد.

عوامل مداخله گر:

1-    مصرف برخی داروها از قبیل دیورتیکهای تیازیدی، ضد بارداریهای خوراکی (OCP) و فنی توئین سطح گلوکز را بالا می برد.

2-    استرس و ورزش و استعمال سیگار سطح گلوکز را افزایش می دهد.

3-    بیماری های خاص از قبیل لوسمی، سرطان پوست، تصلب شرایین و بیماری های روماتوئیدی باعث افزایش گلوکز می گردد.

افزایش سطح :

1-    دیابت قندی   2- سوء تغذیه  3- هیپرتیروئیدی (پرکاری تیروئید)   5- درمان با دیورتیکها (داروهای ادرارآور)  6- درمان با کورتیگواستروئیدها مانند کورتیزول   7- سندرم کوشینگ به علت افزایش کورتیزول

 

 

کاهش سطح :

1-    بیماری وسیع کبدی   2- افزایش بیش از حد انسولین ( انسولینوما)  3- هیپوتیروئیدی (کم کاری تیروئید)

 4- کاهش فعالیت غده هیپوفیز   5- زیاده روی در مصرف انسولین     6 سوء جذب یا سوء هاضمه

توضیحات:.

·        بیمار میبایست غذای سبک ( معادل gr  75 کربوهیدرات) میل نماید و تا 2 ساعت بعد که خونگیری انجام شود دیگر چیزی نخورد.

·        همراهی این آزمایش با تست HbA1_C ارزش تشخیصی آزمایش را بالا خواهد برد.

·        برای افراد بستری نباید درخواست شود.

 

 

 

منابع :

1. Manual of Diagnostic and Laboratory tests, Mosb

2.          2. Tietz Textbook of Clinical Chemistry. Fourth edition. Edited by CA Burtis,      ER Ashwood, DE Bruns. WB Saunders Company, Philadelphia,   2006,25:837-907

3. کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي و فرآورده هاي تشخيصي دکتر حميدرضا سقا و همکاران